Walencja Pałac markiza de Dos Aguas

Wczoraj mieliśmy okrojony program zwiedzania, bo postanowiliśmy też zrobić zakupy. Na ten sam pomysł wpadło wielu mieszkańców Walencji. Szczerze mówiąc w sklepach z ciuchami nie było widać kryzysu, w restauracjach też nie. Bywa, że trzeba czekać na wolny stolik.

Walencja Pałac markiza de Dos Aguas – zwiedzanie

Zwiedziliśmy słynny rokokowy pałac markiza de Dos Aqus, a w nim muzeum porcelany, powozów i wnętrz. Ma on bardzo dekoracyjne wejście.

Na dole znajdują się dwie karety i rodzaj lektyki. Ciekawe, jak bym się czuła, gdyby mnie tak nosili po mieście. Przede wszystkim pewnie bym się bała, że spadnę, a poza tym moja republikańska natura by cierpiała. Nie jest to też najszybszy sposób przemieszczania się, ale nie wątpię, iż dziś wielu z tęsknotą spogląda na ten „pojazd’.

Na górze można oglądać kafle pochodzące z różnych okresów.

Widać, jak przez wieki zmieniała się moda na tego typu dekoracje.

Podobała mi się sala balowa, z ukrytym miejscem na orkiestrę.

oraz tradycyjnie urządzona kuchnia.

Podczas zwiedzania bardzo rozbawiło mnie kierowanie przez strażników do poszczególnych sal. Było to bardzo zabawne, bo tak naprawdę można było chodzić w kółko i kolejność zwiedzanych pomieszczeń nie miała żadnego znaczenia.

Warto zwrócić uwagę na schody, które zostały w interesujący sposób ozdobione płytkami.

Walencja – dworzec

Po wyjściu z muzeum kontynuowaliśmy zakupy. Marcin kupił książkę kucharką z przepisami na hiszpańskie tapasy. Po powrocie do Warszawy będziemy wypróbowywać poszczególne przepisy. Obejrzeliśmy jeszcze piękny, stary dworzec kolejowy. To jednak nie muzeum i ciągle stąd odjeżdżają pociągi.

Walencja – Muzeum sztuki Współczesnej

Następnego dnia mieliśmy do dyspozycji tylko dwie godziny. Postanowiliśmy odwiedzić Muzeum Sztuki Współczesnej.

Z wystawianych prac najbardziej spodobało nam się obrazy Monici Ridruejo, których głównym motywem była lina. Przyjemność sprawiło nam oglądanie prac portugalskiego projektanta mody Antonio Augustusa. W muzeum zdjęcia można robić tylko bez użycia flesza i ze „stosownej” (jak nas poinformowano), niezbyt bliskiej eksponatom odległości.

W drodze powrotnej obejrzeliśmy jeszcze słynną bramę Torres de Quart.

No a potem już tylko droga na lotnisko i powrót do Warszawy.

Jeśli

lubicie Hiszpanię, zerknijcie tu;

Chcecie wiedzieć, co u nas słychać, obserwujcie nas na Facebooku i Instagramie;

jeździcie po Polsce i szukacie interesujących miejsc do zobaczenie, kupcie nasz ebook, w tym wpisie znajdziecie szczegóły, a klikając w poniższe zdjęcie przeniesiecie się do naszego sklepu.