Pałac Pod Blachą, czyli Józef Poniatowski i Teresa Sahakian
Te dwa nazwiska w tytule tekstu nie powinny nikogo dziwić. Książę Poniatowski otrzymał pałac od swojego stryja Stanisława Augusta Poniatowskiego i stworzył tu pierwszy w warszawie salon. Teresa Sahakian podarowała Zamkowi Królewskiemu wspaniałą kolekcję wschodnich kobierców i właśnie je możemy dziś podziwiać w Pałacu po Blachą.
Pałac Pod Blachą – historia
W połowie XVII wieku Wawrzyniec Reffus, kowal i płatnerz na dworze króla Jana Kazimierza wybudował parterową kamienicę. Podczas potopu szwedzkiego budynek uległ zniszczeniu. Jego odbudowa trwała do końca XVII wieku. Nowy kształt architektoniczny uzyskała dzięki podkomorzemu koronnemu Dominikowi Jerzemu Lubomirskiemu. Dach pokryto miedzianą blachą i stąd pojawiła się nazwa pałac „Pod Blachą”.
W 1777 roku pałac stał się własnością Stanisława Augusta Poniatowskiego. Od 1780 roku trwała kolejna przebudowa. Dobudowano piętro w skrzydle północnym, gdzie umieszczono bibliotekę. W grudniu 1794 roku król podarował pałac swojemu bratankowi księciu Józefowi Poniatowskiemu.
Pałac Pod Blachą – apartamenty księcia Józefa Poniatowskiego
Odtworzone pokoje znajdują na pierwszym piętrze budynku. Obejrzeliśmy je z zainteresowaniem, ale jednocześnie zabrakło nam informacji o księciu, a samej ekspozycji brakuje trochę nowoczesności. Aż prosiłyby się jakieś urządzenia multimedialne opowiadające tragiczną historię księcia.
Jest natomiast informacja, że mieścił się tu pierwszy salon w Warszawie. Otóż książę Józef Poniatowski znany był ze swoich hucznych przyjęć i zabaw. Kiedy tylko pojawiał się w Warszawie, zabawa trwała w najlepsze.
Książę mieszkał w pałacu ze swoją siostrą Marią Teresą Tyszkiewiczową i przyjaciółką Francuzką Henriettą de Vauban. Ta ostatnia, starsza od księcia o 10 lat wywierała na niego duży wpływ, a ich relacja pozostała tajemnicza nawet dla biografów księcia.
Poniatowskiego cechowała odwaga i brawura na polu walki, za co był niezwykle ceniony przez swoich żołnierzy. Jednocześnie jednak z zarządzaniem czymkolwiek miewał problemy. Dotyczy to zarówno finansów osobistych, jak i budżetu wojskowego. Napoleonowi pozostał wierny aż do swojej śmierci w czasie wielkiej bitwy pod Lipskiem, mimo że namawiano go do zmiany sojusznika i opowiedzenia się po stronie cara Aleksandra.
Pałac Pod Blachą – kobierce
Parter budynku przeznaczono na prezentację kobierców wschodnich. Pochodzą one z kolekcji Fundacji Teresy Sahakian, postaci dość niezwykłej. W 1938 roku wyszła ona za mąż za Georga Sahakiana, Ormianina, znawcę kultur Wschodu. W 1939 roku wyjechali oni z Polski do Wiednia, a od 1948 osiedli na stałe w Brukseli, gdzie mieli sklep ze wschodnimi kobiercami. Kolekcję swoich kobierców, uznawaną za największą na świecie, Teresa Sahakian przekazała Zamkowi Królewskiemu w Warszawie, odrzucając propozycję Szwajcarów, którzy chcieli jej w zamian podarować pałac.
Miło było zobaczyć różne dywany, ale szczerze mówiąc ani ja, ani Marcin nie znamy się na nich i pewnie już nie poznamy.
Po wyjściu z pałacu zachwycił nas widok Kościoła św. Anny na temat, którego kiedyś już pisałam.
Jeśli
lubicie zwiedzać Warszawę, kliknijcie tu;
chcecie wiedzieć, co u nas słychać, obserwujcie nas na Facebooku i Instagramie;
jeździcie po Polsce i szukacie interesujących miejsc do zobaczenie, kupcie nasz ebook, w tym wpisie znajdziecie szczegóły, a klikając w poniższe zdjęcie przeniesiecie się do naszego sklepu.
Jeśli lubicie spacery po ciekawych miejscach, w których żyli niezwykli ludzie, wybierzcie się z nami do Konstancina.
Poniższy link jest afiliacyjny, będzie nam miło, gdy z niego skorzystacie.
Od wielu lat zwiedzam i wędruję po Polsce i świecie. Zawsze na własną rękę i na własny rachunek. Polska znajdowała i znajduje szczególne miejsce w moich podróżniczych planach. Mam także wielki sentyment do Hiszpanii, po prostu lubię ten kraj z jego wspaniała kulturą, zabytkami i krajobrazami. Odkąd pamiętam lubiłam poznawać nowe miejsca, zaglądać w tajemnicze zakamarki, podróżować. Ta pasja towarzyszyła mi także w życiu zawodowym, a zdarzyło się w nim wiele.Pisałam o polityce międzynarodowej, ale także o zwiedzaniu Polski i Europy. Dalekie podróże związane z pracą, wizyty w niezwykłych miejscach, takich jak Downing Street 10 czy Pałac Elizejski tylko rozbudziły mój i tak wielki apetyt na poznawanie świata. Po drodze udało mi się napisać przewodnik po Mazowszu, bo Polska zawsze była dla mnie fascynującym miejscem do odkrywania. Od 8 lat prowadzę stronę Podróżniczego Domu Kultury. Piszę, fotografuję i opowiadam w mediach społecznościowych. Pokazuję i opisuję tylko to, co sama widziałam. Patrzę na świat optymistycznie, ale i krytycznie. Nie potrafię żyć bez podróży.
Może też Ci się spodobać
Gdzie pojechać w listopadzie 2016?
Zwiedzanie Krynicy, raczej szybkie
